✨️🌸✨️ Nieuw-Engelse aster (Symphyotrichum novae-angliae)

🌐👨‍🌾🚢 De plant is afkomstig uit centraal- en oostelijk Noord-Amerika, maar is geïntroduceerd in Europa, Centraal-Azië, Hispaniola, Nieuw-Zeeland en enkele westelijke delen van Noord-Amerika. Het is een populaire tuinplant - deze is gefotografeerd op een groenstrook langs een weg.

🐝🌸📆 De bloeitijd duurt van augustus tot november. Net als zonnebloemen, zinnia’s en Jacobskruiden behoort hij tot de composietenfamilie. De bloemhoofdjes bestaan uit vele kleine bloemen, omgeven door schijnbare bloembladeren. Dit ontwerp is zeer praktisch voor insecten, omdat het hen een stabiel landingsplatform biedt en gemakkelijke toegang tot nectar en pollen, zonder dat ze zich stevig hoeven vast te klampen of veel hoeven te vliegen.

⚕️🌿🤒 Bij de inheemse volkeren van Noord-Amerika stond de plant bekend om medicinale toepassingen.

😍✨️🥰 Hij werd ook voor andere doeleinden gebruikt, bijvoorbeeld de Irokezen gebruikten hem als liefdesmedicijn.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

🍄🟫🦠✨️ Schimmels, algen en mos

⛰️ Mos- en korstmosbedekking in de grijze duinen van Baltrum

🔍 Cladonia portentosa is een struikachtig korstmos waarvan het hoofdlichaam uit schimmelweefsel bestaat. Het is een van de speciaal beschermde rendierkorstmossen in Duitsland. Korstmossen leven altijd in symbiose met algen of cyanobacteriën. In een dunne laag binnen het thallus – het lichaam van een korstmos – voeren kleine groene algen (voornamelijk Trebouxia-soorten) fotosynthese uit en voorzien de schimmel van voedingsstoffen. Daartegenover beschermt de schimmel de algen tegen uitdroging en biedt een leefomgeving – een partnerschap dat overleving in de droge, voedselarme duinen mogelijk maakt.

🌍 Hier groeien de korstmossen vaak samen met Grijs kronkelsteeltje (Campylopus introflexus). Dit mos is niet inheems op Baltrum, maar komt uit het zuidelijk halfrond (Zuid-Amerika zuid, Zuid-Afrika, Zuid-Australië, Nieuw-Zeeland). Sinds 1975 heeft het zich sterk verspreid en is nu de dominante mossoort op het eiland. Samen vormen mos en korstmossen een veerkrachtig bodemdek dat het duinzand verankert en op veel plaatsen het karakteristieke uiterlijk van de grijze duinen bepaalt.

🍄🟫 Een enkele paddenstoel

🏐 Op de laatste foto laat ik een ruitjesbovist zien (Handkea utriformis, ook bekend als Lycoperdon utriforme, Lycoperdon caelatum of Calvatia utriformis). Deze soort komt veel voor in de noordelijke gematigde zones en groeit meestal alleen of in kleine groepjes. Hij geeft de voorkeur aan zandige, open graslanden of heidevelden en wordt vaak in kustgebieden aangetroffen. De vruchtlichamen verschijnen meestal van de zomer tot de late herfst.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

🌉 Zoals een Chakana fungeert een bloem als een brug tussen de lagen van de wereld. Het verbindt de natuur met onze innerlijke realiteit.

🌺 Ze groeien in weilanden en voortuinen en nodigen ons uit om in dialoog te treden. Of we nu even de tijd nemen om de schoonheid om ons heen op te nemen, of dat we ons met hun esthetiek bezighouden om anderen vreugde te brengen, hun verschijning is een compliment dat onze gedachten opent.

🐝 Zodra onze ogen op een bloem vallen, neuriën we het geschenk om in deze wereld te zijn.

🧠 Ze zijn niet alleen esthetisch aantrekkelijk, maar bevorderen ook mindfulness en een positieve houding.

🌸 Het geslacht Cosmos kreeg zijn naam in 1791 en betekent, vertaald uit het Grieks, harmonieus geordend universum. Daarom symboliseert de cosmea (Cosmos bipinnatus) op een betoverende manier een universele waarheid.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

🪻De geleidelijke bloei van de tuinlupine zorgt voor verlengde bestuivingsperioden, waardoor de benutting van hulpbronnen wordt gemaximaliseerd. Terwijl de plant in de loop van de tijd bloeit, trekt hij bestuivers aan en zorgt hij voor een continue voortplanting.

Bovendien verrijkt de symbiotische relatie met Rhizobium-bacteriën de bodem met stikstof, waardoor de vruchtbaarheid toeneemt. De chemische signalen van de wortels van de plant trekken Rhizobium-bacteriën aan, die zich in wortelknobbeltjes transformeren tot bacteroïden. Deze bacteroïden ontvangen voedingsstoffen van de plant en zetten in ruil daarvoor atmosferische stikstof om in voedingsstoffen zoals ammoniak, wat zowel de plant als het bodemecosysteem ten goede komt. Deze symbiose draagt bij aan de productiviteit van de tuinlupine en haar omgeving.

Deze populaire neofyt neigt echter te verwilderen en haar snelle en wijdverspreide groei kan inheemse ecosystemen verstoren en leiden tot een verlies aan biodiversiteit. Ze kan inheemse soorten verdringen door ruimte en water in te nemen. Haar vermogen om nutriëntarme bodems vruchtbaarder te maken, kan bijdragen aan het verlies van habitats die afhankelijk zijn van nutriëntarme bodems.

Habitats die arm zijn aan voedingsstoffen omvatten droge en schrale graslanden, duinen en heidevelden. Deze biotopen herbergen unieke soorten die alleen daar voorkomen. Niet-inheemse soorten dragen bij aan hun verlies en overbemesting is een van de grootste problemen.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.

De laatste dagen van mei werden gekenmerkt door een mix van zonneschijn en regenbuien. Glinsterende parels dansen op de bladeren van de tuinlupine (Lupinus polyphyllus). Een prachtig schouwspel dat bewondering en reflectie oproept. De plant laat de druppels niet alleen afrollen, maar verzamelt ze ook. Al het licht en water vloeien samen en vormen een groot geheel. Deze stralende parels reinigen het bladoppervlak en worden vervolgens doorgegeven aan de wortels. Het is inheems in de oceaanachtige bergweiden van Noord-Amerika, waar het weer erg wisselvallig is, inclusief mist en droge periodes, dus deze aanpassing kan een voordeel zijn. Zijn vaardigheden (die veel verder gaan dan dit) zijn echter zo goed dat het nu een invasieve soort is, niet alleen in andere regio's van Noord-Amerika, maar wereldwijd. In Duitsland wordt de plant vaak gebruikt voor vergroening, zoals hier bij een kruispunt. Het heeft echter de neiging om te verwilderen en staat al vermeld als een invasieve soort. We leven in een wereld die voortdurend verandert. Ik kan de natuur alleen maar bewonderen en vereren, maar ik voel me ook zo nederig tegenover de onvoorspelbare ontwikkeling ervan. Het leven is een constant komen en gaan. Ik ben echter optimistisch dat we ons centrum zullen vinden en samen zullen terugkeren naar onze wortels: de aarde.

🤗 Voor een meer genuanceerde discussie kunt u gerust de commentaarsectie, privéberichten of het anonieme contactformulier op mijn website gebruiken.